به دنیایی که هیچ چیز دیگری نمی شناسد،

جایی که همه چیز پاک است و ناب و نیکو،

وانسانها آرزومند آنکه یار یکدیگر باشند.

جایی که کشف، خود راه و رسم زندگی است،

و هراسی از شکست در دلها نیست.

جایی که خدا در وجود یکایک ما حضور دارد،

و برای همه حقیقت او آشکار است.

به زمانی می اندیشم رها از رنج،

و جایی که نومیدی به آن راه ندارد.

جایی که عشق معنایی پیوسته یافته است،

تا انسانها را تا ابد به هم پیوند دهد.

به آن می اندیشم که تمام اینها روزی تحقق یابند

و نیایشم این است که در همه اینها با تنها محبوبم سهیم باشم.

از طرف مریم